انواع كاهش شنوائيها را مي توان به دو دسته بزرگ طبقه بندي كرد 1- كاهش شنوائيهاي حسي عصبي: وقتي رخ ميدهند كه به گوش داخلي( حلزون شنوائي يا عصب هشتم، كه از گوش داخلي تا ادامه دارد ) آسيبي وارد شود
2- كاهش شنوائيهاي انتقالي: وقتي رخ ميدهند كه گوش داخلي سالم باشد ولي انتقال صوت، به علت وجود اختلال در گوش مياني يا خارجي، با مانع مواجه شده باشد.
الف) كاهش شنوائيهاي حسي_عصبي آسيب گوش داخلي ممكن است پيش از تولد، به هنگام تولد ويا در جريان زندگي اتفاق افتد. به اين ترتيب كاهش شنوائيهاي حسي_عصبي را مي توان به شرح زير دسته بندي كرد:
1- كاهش شنوائي ارثي شامل كاهش شنوائيهاي ارثي بتنهائي و يا همراه با ناهنجاري هاي ديگر
2- كاهش شنوائيهاي مادرزادي شامل بيماريها و مسموميتهاي دوران حاملگي و صدمات هنگام تولد.
3- كاهش شنوائي ناشي از تروما( صدمات مكانيكي)شامل ضربه هاي وارده به جمجمه و عفونتها
4- كاهش شنوائي ناشي از مسموميت داروئي 5- پير گوشي 6- كاهش شنوائي در اثر كم كاري غده تيروئيد 7- كاهش شنوائيهاي شغلي شامل ناشي از صدمات مكانيكي و ناشي از سر وصداي زياد
8- كاهش شنوائي در سندرم منير 9- كاهش شنوائي در تومور عصب شنوائي 10- كاهش شنوائي ناگهاني
ب) كاهش شنوائيهاي انتقاليانتقال صوت به گوش داخلي ممكن است در موارد زير مختل شود:
1- انسداد مجراي گوش خارجي
2-بيماريهاي پرده گوش 3- بيماريهاي گوش مياني شامل اوتيت ها و گسيختگي زنجيره استخواني بر اثر:( ضربات وصدمات مثل شكستگي جمجمه يا از راه مجراي گوش ويا عوارض اوتيت مياني) وبيماري اتواسكروز
با توجه به گستردگي مطالب توضيح در باره هر كدام از موارد فوق را به آينده موكول ميكنم
