کم شنوائی از بدو تولد قابل تشخیص است
فرصت درمان کودکان کم شنوارا از دست ندهید
3تا 4نوزاد از هر هزار نوزاد، با کم شنوايي عميق دائمي متولد مي شوند. قوانين بين المللي فعلي همگي توصيه مي کنند کودکان دچار کم شنوايي مادرزاد ، پيش از 6ماهگي تشخيص داده شوند. به همين دليل برنامه هاي غربالگري جهاني شنوايي نوزادان مورد تصويب قرار گرفته است تا همه کودکان ، پيش از ترخيص از زايشگاه مورد ارزيابي شنوايي قرار گيرند. در صورتي که کودکي در ارزيابي هاي مقدماتي رد شود، براي ارزيابي شنوايي جامع و کامل ارجاع مي شود. در صورت تشخيص هر گونه کم شنوايي ، سمعک مناسب تجويز و کودک در يک برنامه توانبخشي زودرس ، ثبت نام مي شود. هيچ کودکي براي استفاده از سمعک يا وسيله تقويت کننده ديگر و شروع اقدامات توانبخشي کوچک نيست . سن تشخيص کم شنوايي بايد به پيش از 3ماهگي برسد، اما اکنون اين سن ، در کشور ما بسيار بالاتر از اين است (در يک تحقيق در تهران حدود 25 - 36ماهگي بوده است). اين تخمين بسته به ميزان کم شنوايي کودک دارد. کم شنوايي هاي شديد تا عميق ، معمولا زودتر شناسايي مي شوند (گاهي زير 18ماهگي)؛ اما کم شنوايي هاي ملايم تا متوسط يا کم شنوايي هاي يکطرفه ، اغلب تا سن ورود کودک به مدرسه تشخيص داده نمي شود. در صورت عدم تشخيص زودرس کم شنوايي ، براي بسياري از اين کودکان ، کسب مهارت هاي زباني ، گفتاري ، درکي و اجتماعي بسيار مشکل و اغلب غيرممکن است.

عوار ض تاخير در تشخيص

تاخير در تشخيص کم شنوايي ، تاثير غيرقابل برگشتي بر تحول زباني و گفتاري دارد. در صورت وجود کم شنوايي عميق ، کودک بدون استفاده از سمعک يا ديگر وسايل تقويتي ، هيچ گونه دسترسي به گفتار ندارد و در نتيجه رشد زباني و گفتاري نخواهد داشت . کم شنوايي هاي ملايم تر نيز تاثير منفي چشمگيري بر رشد زباني و گفتاري کودک بر جا مي گذارد. بررسي هاي متعدد نشان داده اند که صرف نظر از نوع راهکار مداخله اي که شامل روش شفاهي ، شنيداري يا روش ارتباط کلي است ، مهارت هاي ارتباطي کودکاني که پيش از 6ماهگي کم شنوايي آنان تشخيص داده شده و اقدامات مداخله اي براي آنها آغاز شده است ، خيلي بيش از کودکاني است که ديرتر شناسايي شده اند.

کم شنوايي سن و سال نمي شناسد

غربالگري شنوايي آزموني ، سريع و مقرون به صرفه است که افراد را به 2گروه تقسيم مي کند: گروهي که قبول مي شوند (سالم) و گروهي که رد مي شوند (نيازمند ارزيابي جامع). غربالگري شنوايي نوزادان ، امري مقرون به صرفه است . حتي کودکاني که در غربالگري اوليه قبول مي شوند، ولي داراي شاخصهاي خطر کم شنوايي هستند، بايد تا 3سالگي هر 6ماه يک بار مورد ارزيابي قرار گيرند. همه کم شنوايي هاي زودرس ، در زمان تولد قابل شناسايي نيستند. کم شنوايي ممکن است در هر زمان ايجاد شود. کم شنوايي هايي که پس از تولد ايجاد مي شوند، در برنامه هاي غربالگري شنوايي نوزادان تشخيص داده نمي شوند. بنابراين متخصصان اطفال بايد از شاخصهاي خطر کم شنوايي آگاه باشند و زماني که به کودکي مشکوک مي شوند، وي را براي ارزيابي هاي شنوايي ارجاع دهند. شک والدين به تنهايي مي تواند دليل قانع کننده اي براي ارجاع کودک به منظور ارزيابي شنوايي باشد. همچنين بايد والدين در مورد روند رشد شنوايي آگاه باشند و بدانند زماني که به شنوايي کودک خود مشکوک مي شوند، چه اقداماتي مي توانند انجام دهند. مي توان براي نوزاداني که کم شنوايي شان تشخيص داده مي شود، پيش از يک ماهگي ، سمعک مناسب تجويز کرد. با انجام اقدامات مداخله اي مناسب ، رشد زباني ، درکي و اجتماعي اين نوزادان ، به احتمال زياد مشابه همسالان شنواي آنان خواهد شد. نتايج بررسي هاي جديد حاکي از اين است که کودکاني که کم شنوا متولد مي شوند و پيش از 6ماهگي براي آنان سمعک مناسب تجويز شده و اقدامات توانبخشي صورت گرفته است ، مهارت هاي زباني بسيار بهتري نسبت به گروهي دارند که پس از 6ماهگي تشخيص داده شده اند. تشخيص کم شنوايي و آغاز اقدامات توانبخشي در دوره نوزادي و شيرخوارگي ، نياز به اقدامات توانبخشي در دوران مدرسه را تا حد زيادي کاهش مي دهد. نکته قابل توجه اينجاست که کودکان ناشنوا تا 8-9ماهگي مانند کودکان شنواي هنجار از خود صدا درمي آورند و اين امر اغلب سبب گمراه شدن والدين مي شود و تصور مي کنند فرزندشان شنوايي هنجار دارد. براي کسب اطلاعات بيشتر مي توانيد به تمامي مراکز سنجش شنوايي درمانگاه ها و بيمارستان ها، همچنين دپارتمان شنوايي دانشکده هاي توانبخشي تهران ، ايران ، شهيد بهشتي و علوم بهزيستي مراجعه فرماييد.