كريهاي يكطرفه:(Single Sided Deafness)
نتايج وجايگزين ها مقدمه در ايالت متحده حدود60000 نفر در سال دچار كري يكطرفه ( SSD)اكتسابي مي شوند،كه بطور تيپيك توسط عفونتهاي ويروسي،بيماري منيير،ضربه به گوش يا سر و يا در اثر مداخلات جراحي براي برداشتن آكوستيك نورينوما يا ساير تومورهاي مغزي ايجاد مي شوند.
براي كسانيكه دچار SSD مي شوند درمانهاي توانبخشي اديولوژيك محدودي وجود دارد واغلب كسانيكه با SSD زندگي ميكنند فاقد شنوايي كافي مي باشند. بطوركلي راه حل قديمي براي SSD محدود به سمعكهاي CROS و استراتژي توانبخشي شنوايي مانند نشستن ترجيحي وگوش دادن ترجيحي و كاهش نويز مي باشد.
سمعك هاي CROS بصورت بي سيم وبا سيم موجود مي باشند. بطور خلاصه سمعك هاي CROS شامل پوسته سمعكهاي داخل گوشي (ITE) وپشت گوشي(BTE) با يك رسيور مي باشند. رسيور روي گوش طبيعي داخل يك پوسته ITE يا BTE قرارداده شده كه به يك ميكروفون كه روي گوش ناشنوا قرار دارد متصل شده است. صدا از طريق ميكروفون قرارداده شده روي گوش ناشنوا و ارسال توسط يك سيستم باسيم يا بي سيم به گوش نرمال شنيده مي شود. يك راه جايگزين براي سيستم CROS براي افراديكه دو گوش آنها نياز به تقويت دارد BI-CROS مي باشد. در سيستم BI-CROS هر دو گوش داراي سيستم ميكروفون در پوسته خود مي باشند و صداتوسط رسيور تنها از يك طرف ،مثلأ از طرفي كه شنوايي بهتري دارد، در يافت مي شود.
اما ،عملكرد جابجايي وجنبه هاي زيبايي سيستمهاي CROS و BI-CROS توسط بسياري از متخصصيني كه آنها را عرضه مي كنند وبيماراني كه از آنها استفاده كرده اند، بسيار ضعيف توصيف شده است. بيشتر افراديكه سيستمهاي CROS به آنها معرفي شده ، از خريد آن امتناع كرده اندوحتي كسانيكه آنها را خريده اند نيز در صد كمي بصورت تمام وقت از آن استفاده كرده اند.
براي افراديكه SSD را تجربه نكرده اند درك معلوليت وتغييراتي كه بواسطه كاهش شنوايي در زندگي آنها رخ مي دهد ، مشكل است. بسياري از كسانيكه دچار SSD هستند بايد تغييراتي اساسي در زندگيشان بدهند، زيرا احساس راحتي نمي كنند و در مواجهه با مسايل روزمره محيطي مانند اجتماعات تجاري ،رستورانهاي شلوغ ؛اجتماعات خانوادگي ويا حتي دوچرخه سواري براحتي انطباق پيدا نمي كنند. افراديكه دچار SSD هستند، اغلب از فعاليتهاي اجتماعي و حرفه اي كناره مي گيرند. در وضعيتهاي گروهي ، صداهاي بلند باعث دست پاچگي و بهم ريختگي آنها مي شوند وچيزهاي ساده براي آنها موانع بزرگي محسوب مي شوند. در بشتر مواقع ، كسانيكه SSD دارنداز فعاليتهاي حرفه اي و اجتماعي كناره مي گيرند ، كه بخاطر ناراحتي و ناتواني آنهاست.
جايگزين سمعكهايCROS سيستم BAHA راه حل مورد تأييد FDA براي SSD است . سيستم BAHA يك سيستم كاملأ منحصر به فردي است كه ازيك ايمپلنت تيتانيوم در پشت استخوان ماستوئيد گوش ناشنوا ،يك قطعه اتصال دهنده ، و يك پردازنده جداشدني صدا تشكيل شده است. سيستم BAHA صدا را از طريق استخوان عبور مي دهد و باعث تحريك حلزون گوش داخلي داراي شنوايي طبيعي شده و اين امكان را به استفاده كننده مي دهد كه صداهاي هردو طرف را شنيده و درك كند .
تجربيات متخصصان وبيماران بيماران و متخصصين پزشكي تجربيات مثبت شان با سيستم BAHA را گزارش داده اند كه بعضي از آنها را در اينجا مي بينيد.
سيستم BAHA در ارو پا ، از اواخر دهه1970 يك انتخاب درماني موفقيت آميز تلقي شده ، و FDA در سال 1996 آنرا براي كاهش شنوايي انتقالي و مختلط تأييد كرده است ، در سال 1999 انديكاسيون مورد تأييد FDA گسترش پيدا كرده ،و سيستم BAHA براي استفاده در كودكان سنين 5 سال و بالاتر تأييد شده است. در سال 2001 اين سيستم براي فيت دوطرفه و در سال 2002 براي درمان SSD تأييد شده است. اكنون سيستم BAHA توسط 15000 نفر در سراسر دنيا مورد استفاده قرار مي گيرد.
اهميت تربيت شنوائي در كودكان رشد وتوسعه مهارتهاي شنيداري روندي است كه در آن كودك بازشناسي و درك سيگنالهاي شنيداري را مي آموزد. در برنامه تربيت شنيداري كودكان با باقي مانده شنوائي ناچيز براي كسب و يادگيري زبان گفتاري بايد از طريق تقويت مهارتهاي شنيداري ، استفاده بهينه از باقي مانده شنوائي با استفاده از وسايل كمك شنوائي تقويت گردد.
استفاده مطلوب از باقي مانده شنوائي مستلزم برقراري چهار ركن اساسي است : 1- شناسائي بموقع كم شنوائي
2- استفاده مناسب ومنظم از سمعك
3- اعتقاد والدين به روند تربيت شنوائي
4- استفاده از برنامه تربيت شنوائي تحت نظارت اديولوژيست
اولين نشانه اي كه والدين را نسبت به وجود كم شنوائي كودك خردسالشان متوجه مي سازد عدم پاسخ به محركات محيطي است تحقيقات نشان ميدهد كه سن تشخيص كم شنوائي در آمريكا حدود 19 ماهگي بوده و بطور متوسط بعداز شش ماه از سن تشخيص كم شنوائي نسبت به تجويز سمعك اقدام نموده اند يعني در واقع تا دو سالگي اقدام به توانبخشي شنيداري مي نمايند در حاليكه اكثر متخصصين شنوائي بر اين باورند كه اقدامات تربيت شنوائي بايد از حدود هفت ماهگي و در سن زي دو سال شروع شود بنابراين هرچقدر از سن زبان آموزي كودك بالا تر برويم روند پيشرفت تربيت شنوائي كندتر خواهد بود . شواهد موجود نشان ميدهد كه هرچه تجويز سمعك و تربيت شنوائي زودتر شروع شود صرف نظر از ميزان كم شنوائي احتمال كسب موفقيت در جهت ارتباط زبان گفتاري بيشتر ميگردد در واقع عدم تجويز سمعك و تربيت شنوائي در كودكان زير دو سال صدمات جبران ناپذيري را به كودك و خانواده ايشان تحميل خواهد نمود.
تعريف توانبخشي شنوائي از نظر ASHA : توانبخشي شنوائي عبارتست از مجموعه خدمات وشيوه هائي كه براي تسهيل نمودن ارتباط دريافتي و بياني از طريق تمامي امكانات و وسايل جهت افراد مبتلا به ضايعه شنوائي ارائه ميگردد
مجموعه اين خدمات كه در واقع جهت جلوگيري از صدمات حاصل از ضايعه شنوائي در نظر گرفته مي شود عبارتنداز : 1- تجويز سمعك مناسب ، آموزش هاي زبان در حيطه هاي دريافتي ، بياني و كاربردي آموزش مهارتهاي شنوائي ،آموزش هاي صداساز ، توليد گفتار واصلاح تلفظ ،آموزش راهبردهاي ارتباطي ، آموزش روشهاي ارتباطي ، مشاوره هاي اديولوژيكي و تخصصي ديگر.
2-مشاوره در زمينه هاي پذيرش نقص شنوائي ، بهداشت رواني خانواده ، اهميت و نقش خانواده در توانبخشي كودك نا شنوا ، برخورد صحيح با كم شنوايان ، جلوگيري از افسردگي ، گوشه گيري و عدم اعتماد بنفس ، پرخاشگري و اضطراب ، اطمينان به موفقيت در كا ر توانبخشي كودك .
3- انجام مراحل زبان آموزي ، اصلاح تلفظ گفتار از طريق گفتار درماني ونهايتا افزايش خزانه لغات و مفاهيم كودك همراه با آموزش لبخواني
اهميت ويژه اي كه در شنوائي كودكان بيشتر مد نظر مي باشند عبارتند از : 1-سرعت بخشيدن به روند زبان آموزي
2-كمك به درك شنيداري گفتار
3-استفاده صحيح از كلمات در نوشتن ، دستور زبان و نحو كلمات
4-تشخيص اجزاء زنجيره اي وزبر زنجير ه اي گفتار
5-بكارگيري شنوائي و بينائي به طور همزمان جهت برقراري ارتباط
6-بالا بردن ظرفيت توليد گفتار
عوامل موثر در روند تربيت شنوائي : 1- همكاري فرد كم شنوا
2- همكاري والدين كم شنوا
3- سن شروع آموزش تربيت شنوائي
4- ميزان افت شنوائي
5- تجربه شنيداري
6- آموزشهاي قبلي
7- سن شروع كاهش شنوائي و سن كودك
كساني كه از سمعك
استفاده نمي كنند در واقع استفاده از آن را عيب مي دانندو به نظرشان سمعك برخلاف عينك ،وجهه خوبي ندارد. در حال حاضر سمعكهايي ساخته شده است كه درگوش جاي مي گيرد و بسيار كوچك است. يك شركت دانماركي اعلام كرده است كوچكترين سمعكهاي ديجيتالي جهان را ساخته است كه در مجراي شنوايي قرار ميكيرد . اين سمعكهاي 9 ميليمتري درحقيقت رايانه كوچكي هستند كه كارايي فراواني دارند. اين سمعكها صدها هزار ترانزيستور دارند وقادرند صداهاي مختلف را از هم تشخيص دهند،صداهاي زير وبم را از هم تفكيك كنند،صداهاي مزاحم را حذف كنند،روي فركانسهاي گفتاري تمركز كنند وبطور كلي مانند يك گوش واقعي در خدمت صاحبانشان باشند
اصطلاح Presbycusis از دو كلمه يوناني : PRES BY به معني انسان پير و ACUSIS به معني شنيدن تشكيل شده است. حالت pres by يك شكل رايج كم شنوايي است كه خود به تنهايي خطرناك نيست ولي ارتباطات ومكالمات را براي شخص سخت و دشوار مي سازد؛ بنابراين شخص احساس تنهايي،نا اميدي و پريشاني مي كند. دليل اصلي اين حالت افزايش سن است اما فاكتـورهـاي ديگري نيز مؤثر است مثل تأثيرات ژنتيكي ،رژيم غذايي وبيش از همه نويز محيطي. اين يك واقعيت است كه مردمي كه در مـحيط پر نويز زندگي مي كنند بيشتر در معرض پير گوشي قرار دارند تا كسانيكه در محيطهاي خـلـوت و سـاكـت زنـدگـي مـي كـنـنـد. يك دليل ديگر در ايجاد پيرگوشي ،پير و فرسوده شدن گوش مياني است كه در اين شرايط گوش مياني حالت ارتجاعي خود را ازدست مي دهدو اتصـالـات زنجيره استخوانچه اي گوش سفت مي شود.
اكثر مردمي كه از پيرگوشي حسي رنج مي برند مي توانند به سخنان گـوش كننـد ولـي به سختي آنرا دنبال مي كنند . حساسيت شنوايي آنها رضايت بخش است اما تمايز بين سخنان در آنها كاهش يافته است.
پير گوشي در واقع اصطلاحي است كه معمولا چگونگي تفسـيـر آسـتانـه شنوايي را با افزايش سن توضيح مي دهد. تغييرات آستانه وابسته به سن از سن هاي بالا شروع مي شود و نشانه آسيب زودتر به قاعـده حلزون است.كه اين عارضه در مردان نسبت به زنان بيشتر است. ديگر موضوعي كه مي توان در مورد پيرگوشي ياد آور شد اين است كه نـوع كـاهش شـنوايي كـه ايجاد مي كند از نوع حسي – عصبي و قرينه در گوشها است. سختي در تشخيص گفتار شايعترين مشكل پيرگوشي است و درجه تشخيـص گفتار در سكوت با افزايش سن كاهش مي يابد و همينطور با افزايش سن ميزان وضوح گفتار در شرايط سخت مانـند وجود نويز درمحيط كـاهش مي يـابد.معمولا تأثيرات پيرگوشي برفهم نادرست گفتار از دهه چهارم زندگي شروع ميشود .
چهار نوع طبقه بندي پيرگوشي بر اساس مجموعه موارد بافتي و كلينيكي بوسيله Schuknecht انجـام گـرفته اسـت . البـته بـسياري از بيماران تنها يك نوع از اين تغييرات بافتي دارند كه عبارتند از :
1-Sensory presbycusis (پيرگوشي حسي): كه ناشي از تخريب سلولهاي مويي حسي و سلولهاي حفاظتي است كه مـعمـولا به سمـت قاعده حلزون هستند و همچنين مي توانند شامل آتروفي نورونهاي مرتبط بعنوان تأثير ثانويه باشند .
2- Neural presbycusis (پير گوشي عصبي): تخريب اوليه نورونهاي شنوايي است .جمعيت نورونهاي كاهش يافته به طور كلينيكي با درجه تشخيص گفتاري كه ضعيفتر از درجه تشخيص گفتار مورد انتظار از اوديوگرام است مشخص مي شود. اغلب درجه تشخيص ضعيـف گفتار در پيرگوشي Phonic regression ناميده مي شود اما اين پديده نادر است .
3- Metabolic or stria presbycusis (پير گوشي متابوليك): به علـت تـخريـب Stria vascularis كـه باعث كاهش شنوايي حسي عصبي نسبتا flat همراه با SDS كه در رديف اوديوگرام است مي شود.
4-Mechanical or cochlear presbycusis :بـر مـكـانـيـك حـلزون تأثير گذاشته و يك كاهش شنوايي حسي – عصبي توليد مي كند . اين نوع پير گوشي ممكن است فرضي باشد .
همچنين 3 شكل كلي پيرگوشي مشخص شده است:
الف -Vascular presbycusis ( پيرگوشي وريدي ) : كـه بـا تـغيـيـرات ذخـيـره خـوني در ديـواره جـانـبي مـجراي حـلزون و Spiral lamina ،ممكن است نقشي در تغييرات Striavascularis داشته باشد .
ب- Hyperostotic presbycusis : وقتي اتفاق مي افتد كـه رشـد استخواني غـيـرعـادي در Modiolus يا مجراي شنوايي داخلي ايجاد شود كه بر سلولهاي عصب شنوايي فشار آورده بطوريكه آنها تخريب شوند .
ج ـCentral presbycusis : ناشي از تغييردر سطوح مختلف سيستم شنوايي بالاتر است و شامل كرتكس شنوايي مي شود .
پزشکان اتريشی می گويند نخستين عمل جراحی در جهان برای پيوند زبان را با موفقيت به انجام رسانده اند.
بنابه گزارش ها روز شنبه 19 ژوئيه يک مرد 42 ساله در بيمارستان عمومی شهر وين برای 14 ساعت تحت عمل پيوند زبان قرار گرفت.
بيمار، که نامش فاش نشده است، در ناحيه زبان و آرواره از يک غده بدخيم سرطانی رنج می برد.
اين عمل در بيمارستان عمومی شهر وين انجام شد
گروهی از پزشکان، تحت سرپرستی دکتر کريستين کرمر و دکتر فرانز واتزينگر، ضمن برداشتن اين غده، زبان تازه ای را به دهان او پيوند زدند. گفته می شود بيمار در وضعيت خوبی به سر می برد.
عمل جراحی پيوند زبان در گذشته تنها به روی حيوانات انجام شده بود.
يکی از مشکلات اساسی که پزشکان با آن مواجهند اين است که دهان بی وقفه در معرض مواد بيگانه و بالقوه عفونی قرار دارد. با اين حال، دهان در پاکيزه نگاه داشتن خود بسيار موفق عمل می کند.
پزشکان برای بازسازی زبانی که در اثر سرطان يا ساير بيماری ها قطع شده باشد اغلب از بافت های پشت بدن بيمار يا شکم او استفاده می کنند، اما می گويند اين شيوه راه درازی تا حالت عادی دارد.
دکتر پيتر رو، رئيس هيات امور اخلاقی انجمن پيوند بريتانيا به بی بی سی گفت مساله اساسی اين است که آيا عضو اهدايی به دريافت کننده امکان تحرک کافی می دهد يا نه.
وی گفت: "برای پذيرش عضو پيوندی لازم است داروهای زيادی برای سرکوب سيستم دفاعی بدن تجويز شود."
"پيش از عمل بايد فوايد پيوند را در مقايسه با مخاطرات سرکوب سيستم دفاعی بدن، که خطر عفونت را افزايش می دهد و همچنين با خطر بازگشت غدد بدخيم و تازه در دراز مدت سنجيد."
